Korkak.

    Beynimdekiler kalbimdekileri ezecek kadar kararlı , kalbimdekiler ise beynimdekilere yenilecek kadar güçsüz şimdi .
   İçimde birileri "doğruluk mu? cesaret mi?" oynuyor sanki . Doğruluk , korkak bir çocuk ... Cesaret ise anlamının tam tersi . Kalbim doğruları sölicekken mantığım kocaman karanlık elleriyle ağzını tıkıyor kalbimin . Ne kadar bağırsa da nafile . Duyan yok sesini şimdi !
  Güçsüzüm ... Tutunduğum her dal kırılıyor . Onlar kırıldıkça kıymıklar birer ok gibi  saplanıyor kalbime. Kimseyi yanımda hissetmiyorum bu sıralar. Herkes kendi dünyasına kapanmış .
  Gözlerimi usulca yummak istiyorum . Hiçbir şey düşünmeden uykuya dalmak istiyorum . Çünkü bu aralar sadece rüyalarımda güçlüyüm . Rüyalarımda her şeyle savaşabilecek kadar , onları hiç zorlanmadan alt edebilecek kadar güçlüyüm .
  Rüyalarımda seni bile yenebilirim ! Sende bunu bildiğin için gelmiyorsun rüyalarıma ! Sende korkuyorsun . Korkaksın !! En az kalbimdekiler kadar korkaksın hemde . Ben bile senden cesurum . Sadece rüyalarımda değil seni gerçektede yenebilirim . Ama güçlenmem gerek . Hem hastalığım hem ilacımsın aslında sen . Hem güçsüz bırakan hemde güçlenmemi sağlayan . Yenicem seni de onlar gibi ! Çünkü sen yenilmeye mahkumsun .